ارزیابی بقا، رشد و چسبندگی سلول های فیبروبلاست neonatal بر روی نانوساختارهای اسفنجی ایجاد شده از ماتریکس خارج سلولی پرده آمنیوتیک فاقد سلول برای بیماران دچارسوختگی iii,ii

چالش مهندسان بافت در ساخت پوشش دهنده های پوستی، بهینه ساختن داربست یا سیستم های مناسب جهت جداسازی?تکثیر وتمایز سلول های فیبروبلاستی وکراتینوسایتی مشابه پوست نرمال است. این مطالعه باهدف ساخت یک داربست سه بعدی اسفنجی برپایه ماتریکس خارج سلولی پرده آمنیوتیک فاقد سلول طراحی شد. میزان سلول های حذف شده نیز بابررسی میزان dna سلولی پرده آمنیوتیک قبل وبعد از پروسه آسلولارکردن مشخص شد.اجزای تشکیل دهنده ماتریکس خارج سلولی پرده آمنیوتیک (کلاژن ها،گلیکوزآمینوگلیکان ها)قبل وبعد از پروسه آسلولار کردن و بعد ازتشکیل داربست اسفنجی با بهره گیری از کیت های رنگ سنجی کمی کلاژن و گلیکوزآمینوگلیکان بررسی شد.داربست های اسفنجی ،با استفاده ازتکنیک فریزدارینگ ساخته شد.به منظور افزایش استحکام مکانیکی داربست های اسفنجی ازedc nhs/ عامل ایجاد کننده اتصالات عرضی استفاده شد. بررسی مقایسه میزان dnaسلولی پرده آمنیوتیک قبل وبعداز پروسه حذف سلولی نشان دادمیزان محتوی dnaسلولهاازg/mg)µ70/?3±65/375)به ?g/ml) ?3/45±?7/?5)کاهش یافته است.در پروسه ایجاد اتصالات عرضی نسبت 4:?،عامل nhs/edc به عنوان بهترین نسبت در ایجاد استحکام ساختاری تعیین شد.نتایج بررسی میزان اجزای تشکیل دهنده ماتریکس خارج سلولی پرده آمنیوتیک قبل از آسلولار شدن به خصوص کلاژن ها ،افزایش قابل توجهی g/mg)µ7?/8? ±87/5?0( رادر داربست اسفنجی نشان داد.آنالیز نتایج زیست تخریب پذیری نیز نشان داد،بعد از گذشت تقریبا ??روز ،داربست ها %70از وزن خود را از دست داده اند.سایز روزنه های داربست بین 160-44میکرون تخمین زده شد،.بررسی نتایج سمیت وفعالیت متابولیکی نشان دادداربست نه تنها فاقد سمیت بوده،بلکه باعث تکثیر سلول ها نیز شده است .براساس نتایج بدست آمده می توان پیشنهاد کردکه داربست اسفنجی ساخته شده با توجه به ویژگیهای زیست سازگاری وزیست تخریب پذیری ومکانیکی استاندارد به عنوان گزینه ای جدید در مهندسی بافت پوست مورداستفاده قرار گیرد.